|
Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.
|
|
| DOTYCZY KSZTAŁCENIA MARYNARZY ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ W TYM ICH DROGI DOCHODZENIA DO JAK NAJWYŻSZYCH STANOWISK ZAWODOWYCH. |
Wnioski w zakresie zmian w programie nauki zawodu marynarza żeglugi śródlądowej.
Ukończenie szkoły w zawodzie marynarza żeglugi śródlądowej powinno umożliwiać podjęcie pracy na najniższym stanowisku wg wymaganych przepisami stanowisk pracy dla danej jednostki pływającej. Absolwent Technikum Żeglugi Śródlądowej otrzymuje dyplom w zawodzie - Technik żeglugi śródlądowej, który powinien umożliwiać zatrudnienie na statku przynajmniej na najniższym stanowisku pracy, czyli marynarza. Dyplom ten niestety nie daje takiej możliwości z uwagi na zbyt małą ilość dni odbytej praktyki pływania na statkach. Utworzenie stanowiska do odbywania dalszej praktyki na statku przez armatora wiąże się z warunkami bezpieczeństwa, bytowymi oraz dodatkowymi kosztami. W żegludze śródlądowej jest coraz mniej jednostek pływających, które posiadają stanowisko marynarza i są warunki bytowe do zamustrowania dodatkowego członka załogi celem odbycia praktyki uzupełniającej. Na dzień dzisiejszy żadne technikum uczące w zawodzie marynarza śródlądowego nie zapewnia odbycia pełnej praktyki pływania ani na statkach szkolnych ani też u armatorów żeglugi śródlądowej celem uzyskania unijnego świadectwa kwalifikacji umożliwiającego zatrudnienie na odpowiednich stanowiskach na statkach.
Biorąc powyższe pod uwagę uczestnicy spotkania w dniu 18 marca br. wnioskują:
1. Zwiększenie czasu na praktyki pływania na statkach w ramach nauki zawodu na stanowiskach szkoleniowych pod nadzorem wykwalifikowanej kadry w ramach zajęć szkolnych.
2. Umożliwienie odbycia praktyki pływania na statkach szkolnych o łącznej liczbie 90 dni pływania.
3. Zawarcie umów na praktyki pływania przez uczniów technikum na statkach armatorów żeglugi śródlądowej posiadających warunki do odbycia praktyk indywidualnych.
Ponadto popieramy stanowisko nauczycieli zawodu marynarza oraz postulaty zawarte w piśmie wieloletniego członka Komisji Egzaminacyjnej przy Urzędzie Żeglugi Śródlądowej - Henryka Pierchały, które załączam do niniejszych wniosków.
Wnioski sporządził Władysław Wąsik – kapitan żeglugi śródlądowej (emeryt) starszy brat Kapituły Bractwa Mokrego Pokładu zrzeszającego byłych i czynnych zawodowo marynarzy oraz pracowników żeglugi śródlądowej.
Henryk Pierchała: z oczywistych względów jestem zainteresowany wszystkim co dotyczy kształcenia marynarzy żeglugi śródlądowej w tym ich drogi dochodzenia do jak najwyższych stanowisk zawodowych.Obowiązujące od niedawna akty prawne:
1. Ustawa z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej oraz ustawy o czasie pracy na statkach żeglugi śródlądowej ( Dz.U. 2023 poz. 1588)
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 17 sierpnia 2023 r. w sprawie wykazu stanowisk na statkach, minimalnego składu załogi statków na śródlądowych drogach wodnych, przeprowadzania egzaminu i sposobu działania komisji egzaminacyjnych
(Dz.U. 2023 poz. 1697)
3. Dyrektywa delegowana Komisji (UE) 2020/12 z dnia 2 sierpnia 2019 r. uzupełniająca dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2017/2397 w odniesieniu do standardów dotyczących: kompetencji oraz
odpowiadających im wiedzy i umiejętności, egzaminów praktycznych, zatwierdzania symulatorów oraz stanu
zdrowia
z dnia 2 sierpnia 2019 r. (Dz .Urz.UE.L 2020 Nr 6, str. 15)
powodują, że kluczową w procesie uzyskiwania unijnych świadectw, patentów i zezwoleń na wszystkich poziomach t. j. podstawowym, operacyjnym i zarządzania jest rola jednostek edukacyjnych czyli szkół i uczelni kształcących w zakresie żeglugi śródlądowej zgodnie ze standardami kompetencji oraz odpowiadającymi im wiedzą i umiejętnościami określonymi w załączniku I przepisów wydanych na podstawie art. 17 ust. 1 dyrektywy 2017/2397, które uzyskały uznanie ministra właściwego do spraw żeglugi śródlądowej.
Jednostkę edukacyjną uznaje się, na jej wniosek, jeżeli:
1) cele szkolenia, treści dydaktyczne, wyposażenie i sprzęt dydaktyczny, metody szkolenia, formy prowadzenia zajęć, procedury dotyczące prowadzenia szkolenia, w tym również symulatory, jeżeli są wykorzystywane w szkoleniu, oraz materiały szkoleniowe umożliwiają kandydatom osiągnięcie wymaganych wiedzy i umiejętności dla uzyskania dokumentów kwalifikacyjnych objętych uznaniem;
2) posiada wykwalifikowaną kadrę dydaktyczną wykazującą się znajomością objętych programem szkolenia;
3) posiada ważny certyfikat systemu zarządzania jakością obejmujący procesy dotyczące szkolenia i przeprowadzania egzaminów.
Pobieżne porównanie treści aktualnej podstawy programowej szkół z wymaganą wiedzą i umiejętnościami zawartymi w dyrektywie wskazują na znaczną zbieżność treści.
Załączona tabela porównawcza (Dyrektywa a program) wymaga jeszcze pogłębionej pracy. Najlepiej aby wykonana li ją nauczycieli przedmiotów zawodowych nauczyciele praktycznej nauki zawodu w tym załogi statków szkolnych.
Treści podstawy programowej wskazują, że jej autorzy znali „zawartość” dyrektywy.
Wydaje się zatem, że przy odpowiednim rozłożeniu akcentów dydaktycznych w nauczycielskich rozkładach nauczycieli (tematach lekcji) istnieje szansa uzyskania uznania ministra w zakresie wiedzy zarówno na poziomie operacyjnym jak
i zarządzania.
Obecne rozłożenie terminów egzaminów zawodowych (kompetencyjnych) oraz wadliwe moim zdaniem przeprowadzanie praktyk zawodowych, które są zbyt krótki a ponadto częściowo odbywają się na statkach morskich powoduje np. że:
-absolwent łatwiej osiągnie świadectwo motorzysty (nie unijne) od świadectwa marynarza (unijne),
-biorąc pod uwagę pięcioletni okres nauki, droga (czas) absolwenta do uzyskania patentu kapitana może być dłuższa od nie absolwenta.
• TWO.08. Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych
• TWO.09. Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowychy
Przedstawione powyżej tytuły egzaminów zawodowych dotyczą egzaminów, które odbywają się:
TWO 08 w klasie trzeciej (kompetencje załogi pokładowej),
TWO 09 w klasie piątej (kompetencje załogi maszynowej).
Nietrudno zauważyć że uczeń klasy trzeciej posiada niewielkie umiejętności praktyczne w stosunku do wymogów dyrektywy.
Wnioski:
1. Odnaleźć analogiczne wymogi pomiędzy dyrektywą a podstawą programową n. p. jak w tabeli „Dyrektywa a program”.
2. Zwrócić się do ministra o uznanie zgodnie z Ustawą z dnia 7 lipca 2023r o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej (najlepiej wszystkie szkoły razem).
3. Wdrożyć projektowanie reformy praktyk zawodowych. Zachęcać uczniów szczególnie zainteresowanych pływaniem do odbywania dodatkowych praktyk wakacyjnych. Poszukiwać wśród armatorów krajowych i zagranicznych chętnych do współpracy w odbywaniu praktyk przez uczniów.
4. Wszystkim uczniom piętnastoletnim natychmiast wydawać żeglarskie książeczki pracy.
5. Dążyć, by absolwenci wychodzący ze szkoły posiadali przynajmniej możliwe do uzyskania uprawnienia krajowe:
- patent młodszego stermotorzysty (90 dni praktyki lub 30, gdy posiada patent sternika motorowodnego)
- świadectwo motorzysty (wystarcza posiadanie świadectwa ukończenia szkoły ponadpodstawowej prowadzącej kształcenie w zakresie żeglugi śródlądowej)
Serdecznie pozdrawiam
Henryk Pierchała
Załączam:
1. Tabela. Standardy kompetencji wg. Dyrektywy podzielone przeze mnie na wiedzę i umiejętności (zapewne z błędami).
2. Tabela do opracowania z przykładami. Dyrektywa a program.
3. Wymogi dla niektórych stanowisk według ROZPORZĄDZENIA MINISTRA INFRASTRUKTURY
z dnia 17 sierpnia 2023 r.
w sprawie wykazu stanowisk na statkach, minimalnego składu załogi statków na śródlądowych drogach wodnych, przeprowadzania egzaminu i sposobu działania komisji egzaminacyjnych.
Henryk Pierchała: Załączniki:
1. Link
2. Link
3. Link
Dziennik Ustaw – 4242 – Poz. 991
TECHNIK ŻEGLUGI ŚRÓDLĄDOWEJ 315216
KWALIFIKACJE WYODRĘBNIONE W ZAWODZIE
TWO.08. Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych
TWO.09. Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych
CELE KSZTAŁCENIA
Absolwent szkoły prowadzącej kształcenie w zawodzie technik żeglugi śródlądowej powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych:
1) w zakresie kwalifikacji TWO.08.
Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych:
a) planowania podróży statkiem,
b) prowadzenia prac ładunkowych i przewożenia ładunków drogą wodną,
c) prowadzenia statku po zaplanowanej trasie oraz manewrowania,
d) prowadzenia akcji ratowniczych i ratunkowych na wodach morskich i śródlądowych;
2) w zakresie kwalifikacji TWO.09.
Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych:
a) przygotowywania siłowni statkowej i mechanizmów pokładowych,
b) obsługiwania siłowni statkowych i mechanizmów pokładowych.
EFEKTY KSZTAŁCENIA I KRYTERIA WERYFIKACJI TYCH EFEKTÓW
Do wykonywania zadań zawodowych w zakresie kwalifikacji TWO.08. Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych niezbędne jest osiągnięcie niżej wymienionych efektów kształcenia:
TWO.08. Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych WYMOGI DYREKTYWY
TWO.08.1. Bezpieczeństwo i higiena pracy
Efekty kształcenia Kryteria weryfikacji
Uczeń: Uczeń:
1) rozróżnia pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, ochroną przeciwpożarową, ochroną środowiska i ergonomią 1) posługuje się terminologią dotyczącą bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska
2) wymienia przepisy prawa dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska
3) określa warunki organizacji pracy zapewniające wymagany poziom ochrony zdrowia i życia przed zagrożeniami występującymi w środowisku pracy
4) określa działania zapobiegające wyrządzeniu szkód w środowisku
5) opisuje wymagania dotyczące ergonomii pracy
6) rozróżnia środki gaśnicze ze względu na zakres ich stosowania
2) charakteryzuje zadania i uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska 1) wymienia instytucje i służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska
2) wskazuje zadania i uprawnienia instytucji i służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska
3) opisuje prawa i obowiązki pracownika oraz pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy 1) wymienia prawa i obowiązki pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
2) wymienia prawa i obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy 3) omawia konsekwencje nieprzestrzegania obowiązków pracownika i pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
4) przestrzega przepisów prawa dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska 1) stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas realizacji zadań
2) stosuje zasady ochrony środowiska i ochrony przeciwpożarowej podczas realizacji zadań
5) organizuje stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii oraz przepisami prawa dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska
1) opisuje zasady bezpiecznego posługiwania się urządzeniami i narzędziami
2) organizuje stanowisko pracy do wykonywania zgodnie z wymaganiami ergonomii oraz przepisami prawa dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska
3) stosuje zasady ochrony środowiska
4) posługuje się maszynami i urządzeniami w sposób bezpieczny
6) określa zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych 1) omawia czynniki szkodliwe występujące w środowisku pracy
2) wymienia zagrożenia związane z występowaniem czynników niebezpiecznych i szkodliwych dla środowiska
3) określa źródła zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych
4) określa zagrożenia związane z wykonywaniem robót regulacyjnych i hydrotechnicznych
5) omawia przyczyny występowania zagrożeń w środowisku pracy
6) określa skutki oddziaływania na organizm czynników szkodliwych występujących na stanowisku pracy
7) omawia metody zapobiegania oddziaływaniu czynników szkodliwych na organizm człowieka
7) stosuje środki ochrony indywidualnej i zbiorowej podczas wykonywania zadań zawodowych 1) rozróżnia środki ochrony indywidualnej i zbiorowej w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
2) dobiera środki ochrony indywidualnej i zbiorowej w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujące przy wykonywaniu zadań zawodowych
3) stosuje środki ochrony indywidualnej i zbiorowej podczas wykonywania zadań zawodowych
8) udziela pierwszej pomocy w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego 1) opisuje podstawowe symptomy wskazujące na stany nagłego zagrożenia zdrowotnego
2) ocenia sytuację poszkodowanego na podstawie analizy objawów obserwowanych u poszkodowanego
3) zabezpiecza siebie, poszkodowanego i miejsce wypadku
4) układa poszkodowanego w pozycji bezpiecznej
5) powiadamia odpowiednie służby
6) prezentuje udzielanie pierwszej pomocy w urazowych stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego, np. krwotok, zmiażdżenie, amputacja, złamanie, oparzenie
7) prezentuje udzielanie pierwszej pomocy w nieurazowych stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego, np. omdlenie, zawał, udar
8) wykonuje resuscytację krążeniowo-oddechową na fantomie zgodnie z wytycznymi Polskiej Rady Resuscytacji i Europejskiej Rady Resuscytacji
TWO.08.2. Podstawy kształcenia w żegludze śródlądowej i morskiej
Efekty kształcenia Kryteria weryfikacji
Uczeń: Uczeń:
1) posługuje się mapami i wydawnictwami nawigacyjnym 1) rozpoznaje mapy i wydawnictwa nawigacyjne
2) posługuje się wydawnictwami nawigacyjnymi
3) korzysta z map i planów nawigacyjnych
4) korzysta z publikacji właściwych dla akwenów morskich i śródlądowych
5) określa znaki i skróty stosowane na mapach i planach nawigacyjnych
6) określa kierunki na morzu
7) stosuje morskie jednostki miary
8) określa współrzędne geograficzne
9) określa pozycję zliczoną i obserwowaną
10) określa pozycję statku z wykorzystaniem systemów nawigacyjnych
2) charakteryzuje rodzaje statków oraz systemy transportowe dla ładunków 1) rozpoznaje rodzaje statków
2) określa systemy transportowe Wiedza:
1. Znajomość najpowszechniejszych rodzajów
jednostek pływających, w tym konwojów
wykorzystywanych w europejskiej żegludze
śródlądowej, oraz ich konstrukcji, wymiarów i
pojemności.
3) określa rodzaje oraz właściwości towarów i ładunków 1) rozróżnia rodzaje towarów i ładunków
2) określa właściwości towarów i ładunków
3) odczytuje dokumentację ładunkową Wiedza:
1. Ładunki:
- masowe,
- drobnicowe,
- płynne,
- wielkogabarytowe,
- ciężkie.
2. Transport multimodalny i łańcuch logistyczny.
Umiejętności:
1. Łączność z lądem.
2. Przygotowanie ładowni.
4) posługuje się środkami łączności, w tym w sytuacjach alarmowych i innych zagrożeniach 1) wykorzystuje statkowe środki łączności bezprzewodowej
2) posługuje się urządzeniami łączności przewodowej w korespondencji wewnątrz statkowej
3) wykorzystuje środki łączności w komunikacji między statkowej
4) wykorzystuje środki łączności w komunikacji statek – brzeg
5) posługuje się środkami łączności w sytuacjach alarmowych i innych zagrożeniach
5) charakteryzuje rodzaje portów, terminali oraz usług portowych 1) stosuje terminologię z zakresu eksploatacji portów i terminali
2) rozróżnia rodzaje portów i terminali
3) posługuje się terminologią z zakresu usług wykonywanych w portach morskich
4) rozróżnia rodzaje usług wykonywanych w portach morskich
6) stosuje przepisy bezpieczeństwa żeglugi 1) określa zasady użycia środków wzywania pomocy
2) rozróżnia elementy Światowego Morskiego Systemu Łączności Alarmowej i Bezpieczeństwa (GMDSS – Global Maritime Distress and Safety System)
7) stosuje procedury prowadzenia akcji poszukiwania i ratowania w żegludze 1) określa przeznaczenie indywidualnych środków ratunkowych
2) określa przeznaczenie zbiorowych środków ratunkowych
3) opisuje procedury manewrowania statkiem w trakcie prowadzenia akcji ratowniczej i ratunkowej
8) stosuje programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań 1) wskazuje programy komputerowe wspomagające wykonywanie zadań
2) korzysta ze statkowych baz danych podczas nadzoru oraz dokumentowania prac prowadzonych na statku
9) rozpoznaje właściwe normy i procedury oceny zgodności podczas realizacji zadań zawodowych 1) wymienia cele normalizacji krajowej 2) podaje definicje i cechy normy
3) rozróżnia oznaczenie normy międzynarodowej, europejskiej i krajowej
4) korzysta ze źródeł informacji dotyczących norm i procedur oceny zgodności
TWO.08.3. Planowanie trasy statku
Efekty kształcenia Kryteria weryfikacji
Uczeń: Uczeń:
1) klasyfikuje śródlądowe drogi wodne
i morskie wody wewnętrzne 1) wskazuje zasady regulacji i kanalizacji rzek
2) określa budowle hydrotechniczne
3) opisuje zjawiska hydrologiczne akwenów
4) opisuje sposób klasyfikacji śródlądowych dróg
wodnych, rozróżnia rejony pływania
5) dokonuje podziału śródlądowych dróg wodnych na
klasy
6) określa polskie i europejskie śródlądowe drogi wodne
7) określa polskie i europejskie morskie wody
wewnętrzne, ich obszar i zasięg
8) określa organy administracji śródlądowych dróg
wodnych i organy administracji morskiej i ich
kompetencje
9) oblicza czas podróży, kilometraż drogi wodnej
10) dokonuje wyboru najbardziej logicznej, ekonomicznej
i ekologicznej trasy żeglugowej
2) wyznacza i opisuje szlak żeglowny na
śródlądowych drogach wodnych i morskich 1) opisuje sposoby wyznaczania szlaku żeglownego
2) określa szerokości i głębokości szlaku żeglownego
3) określa wielkość przepływu na rzekach i kanałach
4) ocenia prędkości przepływu w przewężeniach szlaków
wodnych
5) rozróżnia znaki żeglugowe
6) opisuje oznakowanie systemu IALA (International
Association of Marine Aids to Navigation and
Lighthouse Authorities)
7) posługuje się sygnałami wywoławczymi SIGNI (Signs
and signals on inland waterways)
8) charakteryzuje wpływ czynników zewnętrznych na
zachowanie się statku na różnych akwenach
3) posługuje się mapami i wydawnictwami
nawigacyjnymi opracowanymi w językach:
polskim, niemieckim i angielskim 1) rozróżnia odwzorowania kartograficzne stosowane na
mapach nawigacyjnych
2) przedstawia znaczenie podstawowych symboli
stosowanych na polskich, angielskich i niemieckich
mapach nawigacyjnych
3) charakteryzuje oznaczenie niebezpieczeństw
nawigacyjnych na mapach nawigacyjnych
4) używa map i wydawnictw nawigacyjnych do
planowania podróży
5) przeprowadza korektę map i wydawnictw
nawigacyjnych
6) prowadzi nakres drogi statku na mapie nawigacyjnej
4) korzysta z informacji hydrologiczno meteorologicznych
oraz z systemu
informacyjnego służącego bezpieczeństwu
żeglugi na drogach wodnych 1) rozpoznaje rodzaje frontów atmosferycznych
2) rozpoznaje symbole graficzne używane na mapach
synoptycznych
3) używa statkowych urządzeń hydrometeorologicznych
oraz dokonuje interpretacji ich wskazań
4) omawia sposoby przewidywania pogody na podstawie
jej elementów – zmierzonych na statku
i obserwowanych
5) wykonuje podstawowe pomiary meteorologiczno hydrologiczne
6) uwzględnia wpływ warunków
hydrometeorologicznych na bezpieczeństwo statku
7) dokonuje zapisów w dzienniku pokładowym
dotyczących warunków hydrometeorologicznych
8) wykorzystuje informacje systemu ostrzeżeń
meteorologicznych i nawigacyjnych NAVTEX
(NAVigational TEXt Messages)
5) korzysta z urządzeń nawigacji technicznej
i różnych środków łączności:
a) określa pozycję statku z wykorzystaniem
radaru i urządzeń satelitarnych
b) prowadzi statek na podstawie informacji
radarowych 1) opisuje budowę, zasadę działania i obsługę logów
2) opisuje budowę, zasadę działania i obsługę echosond
nawigacyjnych
3) opisuje budowę, zasadę działania i obsługę
autopilotów
4) opisuje budowę, zasadę działania i obsługę
wykorzystywanych na statku satelitarnych systemów
radionawigacyjnych
5) rozpoznaje formaty map elektronicznych
6) rozpoznaje rodzaje systemów nawigacji zintegrowanej
7) posługuje się mapami elektronicznymi
i wydawnictwami radionawigacyjnymi podczas
prowadzenia nawigacji
8) korzysta z urządzeń łączności na statku
TWO.08.4. Prowadzenie prac ładunkowych i przewożenie ładunków drogą wodną
Efekty kształcenia Kryteria weryfikacji
Uczeń Uczeń
1) określa typy statków śródlądowych i
morskich 1) rozróżnia typy statków ze względu na rozplanowanie
przestrzenne
2) opisuje konstrukcję kadłuba statku i materiały
konstrukcyjne stosowane do budowy statku
3) rozróżnia typy wiązań kadłuba i elementy
konstrukcyjne
4) kontroluje i monitoruje wyposażenie pokładowe
statku
5) określa wymiary główne statku
6) opisuje znak wolnej burty oraz linii ładunkowych
7) oblicza wyporność, nośność i pojemność statku
8) opisuje sterowność, zwrotność i stateczność kursową
oraz rozkład sił na sterze
9) opisuje elementy i zespoły sterujące statkiem i rodzaje
pędników
2) określa rodzaje rysunków technicznych
i geometrię kadłuba 1) opisuje rodzaje i zasady wykonywania rysunków
technicznych
2) posługuje się przyborami kreślarskimi
3) odczytuje oznaczenia na rysunkach technicznych
4) opisuje i zwymiarowuje rysunki techniczne
5) wykonuje rysunki techniczne części maszyn
6) rozpoznaje schematy instalacji statkowych
7) określa płaszczyzny kadłuba statku
8) opisuje linie teoretyczne kadłuba
3) określa warunki stateczności i niezatapialności statku podczas prac ładunkowych oraz w czasie żeglugi 1) opisuje pływalność, niezatapialność i stateczność początkową
2) określa współczynnik pełnotliwości kadłuba statku
3) rozpoznaje stany równowagi statku
4) określa moment wychylający
5) określa moment prostujący
6) opisuje stateczność dynamiczną
4) przygotowuje ładownię statku do przyjęcia
ładunku:
a) wykorzystuje systemy, urządzenia
i materiały służące do czyszczenia
ładowni
b) stosuje środki bezpieczeństwa przy
wchodzeniu do pomieszczeń
zamkniętych i niewentylowanych
c) dobiera właściwą dokumentację i
korzysta z niej, przygotowując plan
rozmieszczenia ładunków w ładowni 1) określa sposoby przygotowania ładowni do przyjęcia
ładunku
2) stosuje procedury przed wejściem do pomieszczeń
zamkniętych
3) dobiera dokumentację do przygotowania planu
rozmieszczenia ładunku w ładowni
4) wykorzystuje dokumentacje planów rozmieszczenia
ładunku
5) charakteryzuje systemy zamykania ładowni
i międzypokładów oraz furt burtowych i rufowych
5) charakteryzuje ładunki i zasady ich
przewozu:
a) wyjaśnia pojęcia z zakresu ładunkoznawstwa
b) organizuje przewóz towarów i ładunków
c) oblicza ilość ładunku na podstawie skali
zanurzenia statku
d) stosuje zasady ochrony ładunków
w transporcie śródlądowym
e) dobiera materiały sztauerskie i
separacyjne 1) rozróżnia ładunki
2) rozróżnia typy opakowań i sposoby znakowania
opakowań
3) charakteryzuje rodzaje i właściwości ładunków
4) charakteryzuje technologię przewozu ładunków na
różnych typach statków
5) planuje i zapewnia bezpieczny załadunek,
sztauowanie, zabezpieczenie, wyładunek i opiekę nad
ładunkiem w czasie rejsu
6) planuje przewóz kontenerów
7) kontroluje ilość przyjętego ładunku lub towarów
8) charakteryzuje metody wentylacji ładowni podczas
procesów ładunkowych i w czasie żeglugi
9) grupuje szkody ładunkowe
6) organizuje i nadzoruje żeglugę pasażerską:
a) dokonuje przewozu osób zgodnie
z przepisami
b) przeprowadza zaokrętowanie, przewóz
i wyokrętowanie pasażerów 1) przyjmuje pasażerów na pokład, stosując zasady
bezpieczeństwa
2) kieruje rozmieszczeniem pasażerów na pokładzie
3) informuje o miejscach dla nich przeznaczonych
4) określa sposoby ewakuacji załogi i pasażerów
z zagrożonych statków
5) przeprowadza alarmy ćwiczebne
6) przeprowadza wyokrętowanie pasażerów Wiedza:
1. Znajomość obowiązujących przepisów i konwencji
dotyczących transportu pasażerskiego (załącznik IV do rozporządzenia (UE) nr 1177/2010.
2. Umiejętności:
2. Umiejętność udzielania bezpośredniej pomocy
osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej
możliwości poruszania się zgodnie z wymogami w
zakresie szkoleń oraz z instruktażem przewidzianymi
w załączniku IV do rozporządzenia (UE) nr
1177/2010.
7) ładuje i przewozi ładunki niebezpieczne
zgodnie z przepisami umowy europejskiej
dotyczącej międzynarodowego przewozu
śródlądowymi drogami wodnymi towarów
niebezpiecznych (ADN)8:
a) określa zagrożenia wynikające z
przewozów ładunków niebezpiecznych
b) organizuje przewóz materiałów
niebezpiecznych zgodnie z przepisami 1) stosuje Międzynarodowy kodeks ładunków
niebezpiecznych podczas przeładunku i transportu
ładunków niebezpiecznych
2) określa wymagania eksploatacyjne statku
przewożącego ładunki niebezpieczne
3) stosuje oznakowania statków przewożących ładunki
niebezpieczne
8) prowadzi bunkrowanie statku:
a) rozpoznaje zbiorniki na statku
b) wyjaśnia zasady sondowania zbiorników
c) przewiduje zagrożenia występujące przy
bunkrowaniu zbiorników 1) rozróżnia zbiorniki na statku i ich przeznaczenie
2) opisuje sposoby pomiaru cieczy w zbiornikach
3) opisuje operacje bunkrowania zbiorników na statkach
4) stosuje przepisy prawa dotyczące bezpieczeństwa i
higieny pracy przy bunkrowaniu zbiorników
9) prowadzi gospodarkę odpadami:
a) segreguje odpady na statku
b) opisuje sposoby przechowywania
odpadów na statku
c) charakteryzuje techniki bezpiecznego
pozbywania się śmieci 1) rozróżnia rodzaje zanieczyszczeń i odpadów
2) stosuje zasady przechowywania zanieczyszczeń
i odpadów na statku
3) rozróżnia techniki bezpiecznego pozbywania się
śmieci ze statku
4) przedstawia procedury zapobiegania
zanieczyszczeniom środowiska wodnego zgodnie z
wymaganiami
10) przestrzega procedur postępowania
w sytuacjach awaryjnych w ochronie
środowiska wodnego mogących wystąpić
podczas procesów ładunkowych:
a) stosuje procedury zapobiegania
zanieczyszczeniom olejami przez statki
b) stosuje procedury zapobiegania
zanieczyszczeniom ładunkami
chemicznymi i innymi szkodliwymi
substancjami 1) prowadzi wymaganą dokumentację dotyczącą
ochrony środowiska wodnego zgodnie z przepisami
2) stosuje procedury dotyczące ochrony środowiska
wodnego wynikające z przewozu ładunków
niebezpiecznych, szkodliwych i zanieczyszczających
środowisko
11) sporządza dokumentację eksploatacyjną
statku 1) rozróżnia dokumenty transportowe statku
2) wymienia dokumenty statkowe, klasyfikacyjne,
bezpieczeństwa i załogowe
3) wymienia dokumenty związane z odprawą i pobytem
statku w porcie
4) prowadzi dokumenty podróży statku
5) opisuje sposób przygotowania statku do inspekcji
6) ustala plany rejsów statkiem wycieczkowym
7) sporządza ofertę usług przewozowych
TWO.08.5. Prowadzenie statku po zaplanowanej trasie oraz manewrowanie
Efekty kształcenia Kryteria weryfikacji
Uczeń Uczeń
1) wydaje i wykonuje komendy na statku 1) wydaje i wykonuje komendy manewrowe w porcie
2) wydaje i wykonuje komendy na ster
3) wydaje i wykonuje komendy w alarmach statkowych
4) podaje znaczenie wzrokowych znaków w alarmach
statkowych Wiedza:
1. Wpływ wiatru na statek:
-wiatr własny,
- wiatr rzeczywisty,
- wiatr pozorny.
2. Dryf, kąt dryfu.
3.Statek nawietrzny, zawietrzny, obojętny.
4. Wpływ prądu wody na statek:
5. Rozkład prędkości prądu wody w rzece.
6. Manewry pod wpływem wiatru i/lub prądu oraz bez tych zjawisk:
- odejście od nabrzeża,
- zawracanie,
- zawracanie na rzece „w górę”,
- zawracanie na rzece „w dół”
- dochodzenie do nabrzeża.
Umiejętności:
1. Manewrowanie statkiem pod nadzorem po rozpoznaniu i z uwzględnieniem występujących warunków.
2) bezpiecznie prowadzi nawigację 1) wykorzystuje przepisy żeglugowe stosowane na
śródlądowych drogach wodnych
2) wykorzystuje przepisy prawa dotyczące
bezpieczeństwa morskiego
3) wykorzystuje przepisy portowe Wiedza:
1. Znajomość wybranych przepisów żeglugowych (CEVNI) oraz przepisów miejscowych dla wybranej drogi wodnej.
2. Znajomość systemu oznakowania nawigacyjnego (SIGNI) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Służb Oznakowania Nawigacyjnego (IALA) część A.
Umiejętności:
Obsługa i konserwacja wyposażenia do sygnalizacji wzrokowej (dziennej i nocnej) oraz do sygnalizacji dźwiękowej.
3) rozpoznaje oznakowanie nawigacyjne oraz
sygnały nadawane przez statki 1) rozpoznaje znaki żeglugowe regulujące ruch na
drodze wodnej
2) rozpoznaje oznakowanie dróg wodnych
3) rozróżnia statki na podstawie wzrokowej sygnalizacji
4) określa sygnały dźwiękowe statku Jak wyżej +
1. Wzrokowa sygnalizacja statków.
2. Dźwiękowa sygnalizacja statków.
4) manewruje statkiem z wykorzystaniem
napędu i steru 1) przedstawia zasady zestawiania pociągów
holowniczych i zestawów pchanych
2) charakteryzuje wyposażenie sczepiające statków
3) opisuje układy sczepiające statku
4) określa sposoby łączenia i holowania statków
5) określa sposoby sczepiania barek i statku
6) określa przebieg wiązań w układzie sczepiającym
statku i barki
7) wykonuje czynności związane ze sczepianiem statków Wiedza:
1. Elementy wyposażenia spinającego: liny spinające, wciągarki, pachoły, przewłoki, rolki prowadzące, amortyzatory, elementy centrujące.
Umiejętności:
1. Łączenie pchacza z barką pchaną oraz rozdzielenie zestawu.
2. Stosowanie zasad bezpieczeństwa pracy i korzystanie ze środków ochrony indywidualnej.
3. Komunikacja ze sterówką i członkami załogi uczestnikami operacji.
6) przestrzega zasad pracy w dziale
pokładowym statku 1) organizuje pracę na pokładzie w alarmach statkowych
i manewrach
2) opisuje wyposażenie pokładowe statku
3) opisuje zasady obsługi urządzeń cumowniczych,
kotwicznych i sczepiających
4) opisuje zasady wykładania urządzeń do kontaktów z
lądem
5) określa zasady pracy ze sprzętem technicznym przy przeładunku
6) przewiduje skutki związane z niewłaściwą obsługą urządzeń i mechanizmów pokładowych
7) stosuje przepisy prawa dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy oraz środki ochrony własnej Wiedza:
1. Urządzenia i wyposażenie cumownicze oraz holownicze statku:
- liny włókienne,
- liny stalowe,
- cumy i szpringi,
- pachoły (rodzaje),
- wciągarki (rodzaje),
- haki i wciągarki holownicze.
2. Stateczność kursowa.
Czynniki powodujące niestateczność kursową:
a) wpływ bliskiego brzegu na kanale,
b) wpływ stromo opadającego dna na rzece,
c) wpływ wzajemny przy mijaniu na kanale,
d) wpływ wzajemny przy wyprzedzaniu na kanale,
e) wpływ wiatru,
f) wpływ prądu,
g) wpływ rozmieszczenia ładunku
(przechył, przegłębienie).
3. Wąskie przejścia.
4. Zakaz wytwarzania wysokiej fali.
Umiejętności:
1. Cumowanie z wykorzystaniem: rzutki, przewłok, kluz, pierścieni, wciągarek.
2. Obsługa lin cumowniczych w śluzach i w warunkach występowania zjawisk pływowych.
3. Stosowanie zasad bezpieczeństwa i środków ochrony indywidualnej.
4. komunikacja ze sterówką z pomocą rozgłośni manewrowej i sygnałów ręcznych.
TWO.08.6. Prowadzenie akcji ratowniczych i ratunkowych na wodach morskich i śródlądowych
Efekty kształcenia Kryteria weryfikacji
Uczeń Uczeń
1) stosuje przepisy prawa dotyczące zasad i organizacji ratowania życia na morzu 1) posługuje się terminologią z zakresu ratownictwa morskiego
2) określa zasady pracy globalnych systemów poszukiwania i ratownictwa morskiego
3) korzysta z aktów prawnych dotyczących ratowania życia i mienia na morzu
4) opisuje strukturę organizacyjną Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa – polskiej służby SAR (SAR – Maritime Search and Rescue Service)
5) określa zasady działania i współpracy z innymi służbami polskiej służby SAR
2) przestrzega procedur postępowania w przypadkach zagrożeń i awarii na statku 1) wymienia zagrożenia i awarie na statku
2) opisuje procedury postępowania w przypadku zagrożeń i awarii na statku
3) opisuje zasady postępowania w sytuacji bezpośredniego zagrożenia statku i załogi
3) posługuje się indywidualnymi i zbiorowymi środkami ratunkowymi:
a) charakteryzuje silniki łodzi ratunkowych i ratowniczych
b) manewruje łodzią ratunkową i ratowniczą
c) posługuje się pirotechnicznymi środkami sygnałowymi
1) określa indywidualne środki ratunkowe
2) określa zbiorowe środki ratunkowe
3) stosuje środki ochrony osobistej
4) definiuje wymagania w zakresie wyposażenia statków
w sprzęt i urządzenia ratunkowe zgodnie z Konwencją SOLAS9) i Międzynarodową Konwencją Torremolińską10)
5) wyposaża w sprzęt pokładowy oraz przygotowuje eksploatacyjnie do żeglugi łódź motorową
6) steruje łodzią motorową
7) obsługuje łodzie z napędem i bez napędu
4) obsługuje urządzenia służące do wodowania i podnoszenia łodzi i tratw
ratunkowych 1) obsługuje urządzenia służące do opuszczania i podnoszenia oraz wodowania łodzi i tratw ratunkowych
2) dobiera terminy przeglądów na podstawie dostarczonej dokumentacji
3) opisuje zachowanie się rozbitków w łodziach i tratwach ratunkowych
4) wykorzystuje urządzenia do wodowania łodzi
5) przeprowadza przeglądy i konserwację mechanizmów
zwalniających
6) opisuje metody ewakuacji ludzi ze statku
7) charakteryzuje techniki ratowania rozbitków z powierzchni morza
8) opisuje zasady przetrwania człowieka w wodzie
5) wskazuje obszary zagrożenia pożarowego a statku oraz przestrzega procedur walki z pożarem, uwzględniając właściwości przewożonego ładunku 1) określa przyczyny powstawania pożarów
2) przedstawia zabezpieczenie przeciwpożarowe na statku 3) przedstawia systemy ochrony przeciwpożarowej na statku 4) opisuje procedury walki z pożarem
6) posługuje się sprzętem przeciwpożarowym, stałymi instalacjami gaśniczymi, instalacją alarmową i instalacją wykrywającą pożar 1) interpretuje statkowe plany przeciwpożarowe
2) wymienia i wskazuje wyposażenie przeciwpożarowe statku
3) opisuje metody gaszenia pożarów
4) stosuje zasady posługiwania się sprzętem przeciwpożarowym
5) opisuje zasady przeprowadzania akcji ratowniczo gaśniczych
7) wykorzystuje Międzynarodowy lotniczy i morski poradnik poszukiwania i ratowania (IAMSAR – International Aeronautical and Maritime Search and Rescue) podczas manewrowania statkiem w akcji poszukiwawczo-ratowniczej:
a) określa zasady koordynacji operacji poszukiwawczo-ratowniczych
b) stosuje zalecane metody manewrowania statkiem w akcji poszukiwawczo -ratowniczej 1) opisuje przygotowanie statku do akcji ratowniczej
2) opisuje procedury współpracy w ratownictwie morskim
3) opisuje zasady prowadzenia akcji i współpracy z Morską Służbą Poszukiwania i Ratownictwa (Morskim Ratowniczym Centrum Koordynacyjnym –
MRCK)
4) identyfikuje zasady holowań ratowniczych
5) charakteryzuje ewakuację załogi statku przez śmigłowiec
6) definiuje międzynarodowe procedury współdziałania i koordynacji w ratownictwie morskim
7) opisuje organizację akcji poszukiwawczo-ratowniczej TWO.08.7. Język obcy zawodowy
Efekty kształcenia Kryteria weryfikacji
Uczeń
TWO.08.8. Kompetencje personalne i społeczne
TWO.08.9. Organizacja pracy małych zespołów
Do wykonywania zadań zawodowych w zakresie kwalifikacji TWO.09. Obsługa siłowni statkowych, urządzeń
pomocniczych i mechanizmów pokładowych niezbędne jest osiągnięcie niżej wymienionych efektów kształcenia:
TWO.09. Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych
TWO.09.1. Bezpieczeństwo i higiena pracy
TWO.09.2. Przygotowanie siłowni statkowej i mechanizmów pokładowych
TWO.09.3. Obsługiwanie siłowni statkowych i mechanizmów pokładowych
Załącznik I. STANDARDY KOMPETENCJI ORAZ ODPOWIADAJĄCE IM WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI.
I. STANDARDY KOMPETENCJI DLA POZIOMU OPERACYJNEGO:
1. Nawigacja
2. Eksploatacja jednostki pływającej
3. Obsługa ładunków, sztauowanie i transport pasażerski
4. Technika okrętowa oraz elektryka, elektronika i automatyka
5. Konserwacja i naprawa
6. Komunikacja
7. Zdrowie i bezpieczeństwo oraz ochrona środowiska
zawód - Technik żeglugi śródlądowej
Tag: technik
kwalifikacje zawodowe:
• branża transportu wodnego (TWO)
• TWO.08. Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych
• TWO.09. Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych
symbol cyfrowy zawodu: 315216
Absolwent szkoły prowadzącej kształcenie w zawodzie technik żeglugi śródlądowej powinien być przygotowany do wykonywania zadań zawodowych:
1) w zakresie kwalifikacji TWO.08. Planowanie i prowadzenie żeglugi po śródlądowych drogach wodnych i morskich wodach wewnętrznych:
a) planowania podróży statkiem,
b) prowadzenia prac ładunkowych i przewożenia ładunków drogą wodną,
c) prowadzenia statku po zaplanowanej trasie oraz manewrowania,
d) prowadzenia akcji ratowniczych i ratunkowych na wodach morskich i śródlądowych;
2) w zakresie kwalifikacji TWO.09. Obsługa siłowni statkowych, urządzeń pomocniczych i mechanizmów pokładowych:
a) przygotowywania siłowni statkowej i mechanizmów pokładowych,
b) obsługiwania siłowni statkowych i mechanizmów pokładowych.
Dyrektywa delegowana Komisji (UE) 2020/12 z dnia 2 sierpnia 2019 r. uzupełniająca dyrektywę Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2017/2397 w odniesieniu do standardów dotyczących: kompetencji oraz
odpowiadających im wiedzy i umiejętności, egzaminów praktycznych, zatwierdzania symulatorów oraz stanu
zdrowia
z dnia 2 sierpnia 2019 r. (Dz .Urz.UE.L 2020 Nr 6, str. 15)
1. Nawigacja
1.1. Marynarz musi być w stanie pomóc kierownictwu jednostki pływającej w wykonywaniu manewrów i kierowaniu
jednostką pływającą na śródlądowych drogach wodnych. Marynarz musi być w stanie wykonywać te zadania na
wszystkich rodzajach dróg wodnych i we wszystkich rodzajach portów.
W szczególności marynarz musi być w stanie:
KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI
1. pomagać w operacjach cumowania, odcumowania
i holowania;
1. Wiedza na temat urządzeń, materiałów i procedur stosowanych na pokładzie w celu przeprowadzenia operacji cumowania, odcumowania i holowania.
2. Umiejętność obsługi wymaganych urządzeń na pokładzie, np. pachołów i wciągarek służących do wykonywania manewrów cumowania, odcumowania
i holowania.
3. Umiejętność wykorzystywania materiałów dostępnych na pokładzie, takich jak liny i druty, z uwzględnieniem odpowiednich środków bezpieczeństwa, w tym korzystania ze środków ochrony indywidualnej i sprzętu ratowniczego.
4. Umiejętność komunikowania się ze sterówką za
pośrednictwem systemów komunikacji wewnętrznej i
sygnałów ręcznych.
5. Wiedza na temat skutków ruchu wody wokół
jednostki pływającej i lokalnych skutków dla
warunków uprawiania żeglugi, w tym wpływu
przegłębienia i płytkowodzia na zanurzenie jednostki
pływającej.
6. Wiedza na temat wpływu ruchu wody na jednostkę
pływającą podczas wykonywania manewrów, w tym
skutków wzajemnego oddziaływania, gdy dwie
jednostki pływające mijają się lub wyprzedzają na
wąskich szlakach żeglownych, oraz skutków
wzajemnego oddziaływania na zacumowaną
jednostkę pływającą, gdy inna jednostka pływająca
przepływa szlakiem żeglownym w niewielkiej
odległości. 1. Pomagać przy cumowaniu i holowaniu. Wiedza:
1. Urządzenia i wyposażenie cumownicze oraz holownicze statku:
- liny włókienne,
- liny stalowe,
- cumy i szpringi,
- pachoły (rodzaje),
- wciągarki (rodzaje),
- haki i wciągarki holownicze.
2. Stateczność kursowa.
Czynniki powodujące niestateczność kursową:
a) wpływ bliskiego brzegu na kanale,
b) wpływ stromo opadającego dna na rzece,
c) wpływ wzajemny przy mijaniu na kanale,
d) wpływ wzajemny przy wyprzedzaniu na kanale,
e) wpływ wiatru,
f) wpływ prądu,
g) wpływ rozmieszczenia ładunku
(przechył, przegłębienie).
3. Wąskie przejścia.
4. Zakaz wytwarzania wysokiej fali.
Umiejętności:
1. Cumowanie z wykorzystaniem: rzutki, przewłok, kluz, pierścieni, wciągarek.
2. Obsługa lin cumowniczych w śluzach i w warunkach występowania zjawisk pływowych.
3. Stosowanie zasad bezpieczeństwa i środków ochrony indywidualnej.
4. komunikacja ze sterówką z pomocą rozgłośni manewrowej i sygnałów ręcznych.
2. pomagać w przeprowadzaniu operacji sprzęgania
zestawu pchanego; 1. Wiedza na temat urządzeń, materiałów i procedur
stosowanych do przeprowadzania operacji
sprzęgania.
2. Umiejętność połączenia i rozdzielenia zestawu
pchacz-barka z wykorzystaniem wymaganych urządzeń i materiałów.
3. Znajomość zasad bezpieczeństwa pracy, w tym korzystanie ze środków ochrony indywidualnej i
sprzętu ratowniczego.
4. Umiejętność stosowania zasad bezpieczeństwa
pracy i komunikowania się z członkami załogi
uczestniczącymi w operacji. 2.Pomagać przy łączeniu zestawów pchanych. Wiedza:
1. Elementy wyposażenia spinającego: liny spinające, wciągarki, pachoły, przewłoki, rolki prowadzące, amortyzatory, elementy centrujące.
Umiejętności:
1. Łączenie pchacza z barką pchaną oraz rozdzielenie zestawu.
2. Stosowanie zasad bezpieczeństwa pracy i korzystanie ze środków ochrony indywidualnej.
3. Komunikacja ze sterówką i członkami załogi uczestnikami operacji.
3. pomagać w przeprowadzaniu operacji kotwiczenia; 1. Znajomość urządzeń, materiałów i procedur stosowanych do kotwiczenia w różnych
okolicznościach.
2. Umiejętność udzielenia pomocy przy wykonywaniu manewrów kotwiczenia, np.
przygotowanie urządzeń kotwicznych do przeprowadzenia operacji kotwiczenia, prezentacja kotwicy, podanie wystarczającej ilości liny lub łańcucha w celu początkowego poluzowania, określenie, kiedy kotwica utrzymuje jednostkę
pływającą na pozycji (trzymanie kotwicy), zabezpieczenie kotwic po zakończeniu kotwiczenia, wykorzystywanie wleczenia kotwicy w różnych
manewrach i posługiwanie się znakami kotwiczenia.
3. Znajomość zasad bezpieczeństwa pracy, w tym
korzystanie ze środków ochrony indywidualnej i
sprzętu ratowniczego. 3.Pomagać przy kotwiczeniu. Wiedza:
1. Rodzaje kotwic, lin i łańcuchów kotwicznych.
2. Elementy urządzeń kotwicznych (nazewnictwo):
wciągarka kotwiczna, kotwica, łańcuch, przęsła łańcucha, kluza kotwiczna , kluza łańcuchowa, komora łańcuchowa, stoper, żurawik, lina kotwiczna, krętlik.
3. Rodzaje wciągarek kotwicznych i ich części składowe (nazewnictwo).
4. Kotwiczenie przy płynięciu w dół i w górę rzeki.
Umiejętności:
1. Przygotowanie urządzenia kotwicznego do kotwiczenia.
2. Określenie głębokości i rodzaju gruntu na dnie w miejscu kotwiczenia.
3. Wykonanie polecenia rzucenia kotwicy (kotwic) i potwierdzenie wykonania.
4. Sprawdzenie „trzymania kotwicy” i meldunek do sterówki.
5. Podniesienie kotwicy (kotwic), komunikacja ze sterówką.
6. Stosowanie zasad bezpieczeństwa pracy i korzystanie ze środków ochrony indywidualnej.
4. sterować jednostką pływającą zgodnie z
komendami na ster, właściwie korzystając z układu
sterowania; 1. Znajomość funkcji i rodzajów różnych układów
napędowych i sterowniczych.
2. Umiejętność sterowania jednostką pływającą pod
nadzorem i wykonywania komend na ster. 4. Sterować na komendę. Wiedza:
1. Rodzaje urządzeń sterowych (napęd, transmisja, stery).
Umiejętności:
2. Umiejętność sterowania pod
nadzorem i wykonywania komend na ster.
5. sterować jednostką pływającą zgodnie z
komendami na ster, biorąc pod uwagę wpływ wiatru i
prądu; 1. Wiedza na temat wpływu wiatru i prądu na
żeglugę i manewrowanie.
2. Umiejętność sterowania jednostką pływającą pod
nadzorem, z uwzględnieniem wpływu wiatru na
żeglugę i manewry na drogach wodnych, na których
występują lub nie występują prądy, a także
charakterystyki wiatru. 5. Sterować na komendę przy działaniu wiatru i prądu. Wiedza:
1. Wpływ wiatru na statek:
-wiatr własny,
- wiatr rzeczywisty,
- wiatr pozorny.
2. Dryf, kąt dryfu.
3.Statek nawietrzny, zawietrzny, obojętny.
4. Wpływ prądu wody na statek:
5. Rozkład prędkości prądu wody w rzece.
6. Manewry pod wpływem wiatru i/lub prądu oraz bez tych zjawisk:
- odejście od nabrzeża,
- zawracanie,
- zawracanie na rzece „w górę”,
- zawracanie na rzece „w dół”
- dochodzenie do nabrzeża.
Umiejętności:
1. Manewrowanie statkiem pod nadzorem po rozpoznaniu i z uwzględnieniem występujących warunków.
6. stosować pomoce i przyrządy nawigacyjne pod
nadzorem; 1. Znajomość pomocy i przyrządów nawigacyjnych,
takich jak wskaźnik położenia steru, radar, wskaźnik
prędkości zwrotu, wskaźnik prędkości żeglowania.
2. Umiejętność korzystania z informacji
dostarczanych przez pomoce nawigacyjne, takie jak
systemy oświetlenia i oznakowania nawigacyjnego
oraz mapy.
3. Umiejętność korzystania z przyrządów
nawigacyjnych, takich jak kompas, wskaźnik
prędkości zwrotu i wskaźnik prędkości żeglowania. 6. Stosować pomoce i przyrządy nawigacyjne pod nadzorem. Wiedza:
1. Znajomość pomocy i przyrządów nawigacyjnych oraz ich przeznaczenia, takich jak radar, wskaźnik położenia steru, wskaźnik prędkości zwrotu, wskaźnik prędkości ruchu statku, echosonda, kompas magnetyczny.
2. Wzrokowa sygnalizacja statków.
Umiejętności:
1. Umiejętność korzystania z w. w. pomocy i przyrządów nawigacyjnych.
7. podjąć niezbędne działania w celu zapewnienia
bezpieczeństwa żeglugi; 1. Znajomość przepisów bezpieczeństwa oraz list
kontrolnych, których należy przestrzegać w sytuacjach niebezpiecznych i nadzwyczajnych.
2. Umiejętność rozpoznawania niebezpiecznych sytuacji i reagowania na nie oraz podejmowania działań zgodnie z przepisami bezpieczeństwa.
3. Umiejętność natychmiastowego ostrzeżenia kierownictwa jednostki pływającej.
4. Umiejętność korzystania ze środków ochrony indywidualnej i sprzętu ratowniczego.
5. Wiedza na temat weryfikacji zleconej przez osobę nadzorującą w odniesieniu do obecności, przydatności, szczelności i bezpieczeństwa jednostki pływającej i jej wyposażenia.
6. Umiejętność wykonywania prac zgodnie z listą kontrolną na pokładzie i w pomieszczeniach mieszkalnych, takich jak uszczelnianie i zabezpieczanie luków i ładowni.
7. Umiejętność: wykonywania prac w siłowni zgodnie
z listą kontrolną; przechowywania i zabezpieczania
luźnych przedmiotów, napełniania zbiorników
rozchodowych i sprawdzania otworów
wentylacyjnych. 7. Podjąć niezbędne działania w celu zapewnienia
bezpieczeństwa żeglugi. Wiedza:
1. Znajomość przepisów bezpieczeństwa oraz list
kontrolnych, których należy przestrzegać w
sytuacjach niebezpiecznych i nadzwyczajnych.
2. Wiedza dotycząca kontroli bezpieczeństwa statku pod względem szczelności kadłuba po otrzymaniu polecenia od osoby nadzorującej.
Umiejętności:
3. Umiejętność rozpoznawania niebezpiecznych sytuacji i reagowania na nie oraz podejmowania działań zgodnie z przepisami bezpieczeństwa.
4. Umiejętność natychmiastowego ostrzeżenia kierownictwa jednostki pływającej.
5. Umiejętność korzystania ze środków ochrony indywidualnej i sprzętu ratowniczego.
6. Umiejętność wykonywania prac zgodnie z listą kontrolną na pokładzie i w pomieszczeniach mieszkalnych, takich jak uszczelnianie i zabezpieczanie luków i ładowni.
7. Umiejętność: wykonywania prac w siłowni zgodnie listą kontrolną; przechowywania i zabezpieczania luźnych przedmiotów, napełniania zbiorników
rozchodowych i sprawdzania otworów wentylacyjnych.
8. opisać cechy głównych europejskich śródlądowych dróg wodnych, portów i terminali w celu przygotowania rejsu i sterowania; 1. Znajomość najważniejszych krajowych i międzynarodowych śródlądowych dróg wodnych.
2. Znajomość głównych portów i terminali należących do europejskiej sieci żeglugi
śródlądowej.
3. Znajomość wpływu konstrukcji inżynieryjnych, profili dróg wodnych i prac ochronnych na nawigację.
4. Znajomość cech klasyfikacyjnych rzek, kanałów i śródlądowych dróg wodnych o charakterze morskim: szerokości dna, rodzaju brzegu, zabezpieczenia brzegu, stanu wody, ruchu wody, pionowego i poziomego prześwitu i głębokości mostu.
5. Znajomość pomocy i przyrządów nawigacyjnych niezbędnych podczas nawigowania na śródlądowych drogach wodnych o charakterze morskim.
6. Umiejętność wyjaśnienia cech różnych rodzajów śródlądowych dróg wodnych w celu przygotowania rejsu i sterowania. 8. Opisać cechy głównych europejskich
śródlądowych dróg wodnych, portów i terminali w celu przygotowania rejsu i sterowania. Wiedza:
1. Znajomość najważniejszych krajowych i międzynarodowych śródlądowych dróg wodnych.
2. Znajomość głównych portów i terminali należących do europejskiej sieci żeglugi
śródlądowej.
3. Znajomość wpływu konstrukcji inżynieryjnych, profili dróg wodnych i prac ochronnych na nawigację.
4. Znajomość cech klasyfikacyjnych rzek, kanałów i śródlądowych dróg wodnych o charakterze morskim: szerokości dna, rodzaju brzegu, zabezpieczenia brzegu, stanu wody, ruchu wody, pionowego i poziomego prześwitu i głębokości mostu.
5. Znajomość pomocy i przyrządów nawigacyjnych niezbędnych podczas nawigowania na śródlądowych drogach wodnych o charakterze morskim.
6. Umiejętność wyjaśnienia cech różnych rodzajów śródlądowych dróg wodnych w celu przygotowania rejsu i sterowania.
9. przestrzegać przepisów ogólnych, stosować sygnały, znaki i system znakowania; 1. Znajomość uzgodnionego zestawu przepisów mających zastosowanie w żegludze śródlądowej oraz przepisów porządkowych mających zastosowanie do odpowiednich śródlądowych dróg wodnych.
2. Umiejętność obsługi i konserwacji dziennego i nocnego systemu znakowania, znaków i sygnałów dźwiękowych stosowanych na jednostce pływającej.
3. Znajomość systemu oznakowania nawigacyjnego i znakowania SIGNI (Signalisation de voies de Navigation Intérieure) oraz IALA (Międzynarodowe
Stowarzyszenie Służb Oznakowania Nawigacyjnego), część A.
9. Przestrzegać przepisy żeglugowe na śródlądowych drogach wodnych. Sygnały i znaki.
Wiedza:
1. Znajomość wybranych przepisów żeglugowych (CEVNI) oraz przepisów miejscowych dla wybranej drogi wodnej.
2. Znajomość systemu oznakowania nawigacyjnego (SIGNI) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Służb Oznakowania Nawigacyjnego (IALA) część A.
Umiejętności:
Obsługa i konserwacja wyposażenia do sygnalizacji wzrokowej (dziennej i nocnej) oraz do sygnalizacji dźwiękowej.
10. postępować zgodnie z procedurami podczas
przepływania śluzami i przechodzenia pod mostami; 1. Znajomość kształtu, układu i wyposażenia śluz i
mostów, śluzowania (procesu śluzowania), rodzajów
śluz, pachołów i schodów itp.
2. Umiejętność stosowania procedur podczas
zbliżania się do śluzy lub mostu, wpływania do śluzy
lub pod most, śluzowania lub przechodzenia pod
mostem i wypływania ze śluzy lub spod mostu. 10. Przejście przez śluzę i pod mostami. Wiedza:
1. Znajomość budowy wyposażeni i zasady działania śluz i mostów zwodzonych.
2. Stosowanie zasad i procedur przy zbliżaniu się do mostu lub śluzy oraz przy wychodzeniu lub przechodzenia.
11. korzystać z systemów kontroli ruchu. 1. Znajomość różnych stosowanych systemów
kontroli ruchu, takich jak dzienne i nocne znaki na
śluzach, jazach i mostach.
2. Umiejętność rozpoznawania dziennych i nocnych
znaków na śluzach, jazach i mostach oraz do
wykonywania instrukcji właściwego organu, takiego
jak operatorzy mostu, operatorzy śluzy i kontrolerzy
ruchu.
3. Umiejętność posługiwania się urządzeniami
radiowymi w sytuacjach nadzwyczajnych.
4. Znajomość śródlądowego systemu automatycznej
identyfikacji (AIS) i systemu obrazowania map
elektronicznych i informacji w żegludze śródlądowej
(ECDIS). 11. Korzystać z systemów kontroli ruchu.
Wiedza:
1. Dzienne i nocne oznakowanie śluz, mostów i mostów zwodzonych.
Umiejętności:
1. Prawidłowe posługiwanie się informacjami wynikającymi z oznakowania oraz instrukcjami przekazywanymi przez operatorów śluz lub mostów oraz kontrolerów ruchu.
2. Umiejętność posługiwania się urządzeniami
radiowymi w sytuacjach nadzwyczajnych.
3. Znajomość śródlądowego systemu automatycznej
identyfikacji (AIS) i systemu obrazowania map
elektronicznych i informacji w żegludze śródlądowej
(ECDIS).
2. Eksploatacja jednostki pływającej
2.1. Marynarz musi być w stanie pomagać kierownictwu jednostki pływającej w kontrolowaniu eksploatacji
jednostki pływającej i opiece nad osobami znajdującymi się na pokładzie.
Marynarz musi być w stanie:
KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI
1. rozróżnić rodzaje jednostek pływających; 1. Znajomość najpowszechniejszych rodzajów
jednostek pływających, w tym konwojów
wykorzystywanych w europejskiej żegludze
śródlądowej, oraz ich konstrukcji, wymiarów i
pojemności. 1.Znać rodzaje jednostek pływających. Wiedza:
1. Znajomość najpowszechniejszych rodzajów
jednostek pływających, w tym konwojów
wykorzystywanych w europejskiej żegludze
śródlądowej, oraz ich konstrukcji, wymiarów i
pojemności.
2. stosować wiedzę na temat części konstrukcyjnych
jednostki pływającej i rozróżniać te części z nazwy i
funkcji; 1. Znajomość elementów konstrukcyjnych jednostki
pływającej w odniesieniu do transportu różnych
rodzajów ładunków i pasażerów, w tym konstrukcji
wzdłużnej i poprzecznej oraz miejscowych
wzmocnień.
2. Umiejętność nazwania części konstrukcyjnych
jednostki pływającej i opisania ich funkcji. 2.Znać zarys budowy i teorii statku. Wiedza:
Podstawowe elementy konstrukcyjne kadłuba.
Parametry kadłuba.
Parametry statku.
Wypór.
Wyporność.
Nośność.
Środek ciężkości i wyporu.
Pływalność.
Stateczność statku.
Zwrotność.
Stateczność kursowa.
3. stosować wiedzę na temat konstrukcji jednostki
pływającej żeglugi śródlądowej oraz jej zachowania
na wodzie, zwłaszcza pod względem stateczności i
wytrzymałości; 1. Znajomość skutków ruchu jednostki pływającej w
różnych okolicznościach spowodowanych
naprężeniem wzdłużnym i poprzecznym oraz
skutków różnych warunków obciążenia.
2. Umiejętność wyjaśnienia zachowania jednostki
pływającej w różnych warunkach obciążenia w
odniesieniu do jej stateczności i wytrzymałości. 3.Znać wpływ rozmieszczenia ładunku lub pasażerów na manewrowanie statkiem. Wiedza:
- statek na” równej stępce”,
- statek przegłębiony na dziób,
- statek przegłębiony na rufę,
- statek przegłębiony(przechylony) na burtę.
4. stosować wiedzę na temat wodoszczelności
jednostki pływającej; 1. Wiedza na temat wodoszczelności jednostki
pływającej żeglugi śródlądowej.
2. Umiejętność sprawdzania wodoszczelności. 4. Wodoszczelność kadłuba. Niezatapialność. Wiedza:
Wodoszczelność.
Grodzie.
Przedziały wodoszczelne.
5. stosować wiedzę na temat dokumentacji
wymaganej do eksploatacji jednostki pływającej. 1. Znajomość obowiązkowej dokumentacji jednostki
pływającej.
2. Umiejętność wyjaśnienia znaczenia dokumentacji
w odniesieniu do wymogów i przepisów
międzynarodowych i krajowych. 5. Dokumenty. Dokumenty statku.
Dokumenty załogi.
Dokumenty ładunku.
2.2. Marynarz musi być w stanie obsługiwać urządzenia na jednostce pływającej.
Marynarz musi być w stanie:
KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI
1. używać kotwic i obsługiwać wciągarki kotwiczne; 1. Znajomość różnych rodzajów kotwic oraz
wciągarek kotwicznych stosowanych na pokładzie
jednostki pływającej.
2. Umiejętność nazwania i rozpoznawania różnych
rodzajów kotwic oraz wciągarek kotwicznych
stosowanych na pokładzie jednostki pływającej i
wyjaśnienia ich konkretnego zastosowania.
3. Umiejętność bezpiecznej obsługi różnych
rodzajów kotwic oraz wciągarek kotwicznych w
różnych sytuacjach i warunkach. 1.Mieć wiedzę i umiejętność obsługi urządzeń kotwicznych. Wiedza:
1. Rodzaje kotwic (podział, nazwy)
2. Wciągarki kotwiczne (podział i nazwy)
Umiejętności:
1. Obsługa urządzeń kotwicznych.
2. zachowanie zasad bezpieczeństwa.
2. obsługiwać sprzęt pokładowy i urządzenia
podnoszące; 1. Znajomość sprzętu używanego na pokładzie
jednostki pływającej, takiego jak wciągarki
(sprzęgające), luki, urządzenia podnoszące, dźwigi
samochodowe, systemy rur, węże pożarnicze itp.
2. Umiejętność nazwania i rozpoznawania sprzętu
pokładowego i urządzeń podnoszących oraz
wyjaśnienia ich konkretnego zastosowania.
3. Umiejętność bezpiecznej obsługi sprzętu
pokładowego i urządzeń podnoszących. 2. Znać i obsługiwać urządzenia i wyposażenie pokładowe. Wiedza:
1. Wciągarki spinające zestaw pchany.
2. pokrywy luków ładowni.
Dźwigi i żurawiki łodziowe.
3. Rurociągi i węże.
Umiejętności:
1. Bezpieczna obsługa wyposażenia pokładowego.
2. Stosowanie właściwego nazewnictwa.
3. obsługiwać sprzęt przeznaczony dla statków
pasażerskich. 1. Znajomość szczególnych wymogów
konstrukcyjnych, sprzętu i urządzeń dla statków
pasażerskich.
2. Umiejętność nazwania i rozpoznawania sprzętu
stosowanego wyłącznie na pokładzie statków
pasażerskich i wyjaśnienia jego konkretnego
zastosowania.
3. Umiejętność bezpiecznej obsługi sprzętu
stosowanego na pokładzie statków pasażerskich. 3. Znać i umieć obsługiwać dodatkowe wyposażenie statków pasażerskich Wiedza:
1. Indywidualne środki ratunkowe.
2. Zbiorowe środki ratunkowe.
3. Schodnie, trapy.
4. Wyposażenie ewakuacyjne (na płyciznę lub inny statek)
5. Środki ochrony przeciwpożarowej.
6. Ratowanie zdrowia i życia (defibrylator, apteczka)
7. Instrukcja z planem (schematem) bezpieczeństwa.
8. Alarmy wewnętrzne.
Umiejętności:
1. Bezpieczna obsługa wyposażenia statku pasażerskiego
2. Stosowanie właściwego nazewnictwa
3. Obsługa ładunków, sztauowanie i transport pasażerski
3.1. Marynarz musi być w stanie pomagać kierownictwu jednostki pływającej w przygotowaniu, sztauowaniu i
monitorowaniu ładunków w trakcie operacji załadunku i wyładunku.
Marynarz musi być w stanie:
KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI
1. odczytywać plany rozmieszczenia i mocowania
oraz stateczności; 1. Znajomość wpływu rodzajów ładunków na plany
rozmieszczenia i mocowania oraz stateczności.
2. Znajomość planów rozmieszczenia i mocowania
oraz stateczności.
3. Umiejętność rozumienia planów rozmieszczenia i
mocowania.
4 Znajomość numeracji i przegród ładowni statków
przewożących ładunki suche i zbiorników
zbiornikowców (N, C lub G) oraz wiedza na temat
sztauowania różnych rodzajów ładunków.
5. Umiejętność rozpoznania oznakowania towarów
niebezpiecznych zgodnie z Umową europejską
dotyczącą międzynarodowego przewozu
śródlądowymi drogami wodnymi towarów
niebezpiecznych (ADN). 1.Umieć odczytywać plany rozmieszczenia i mocowania ładunków oraz stateczności statku.
Wiedza:
1. Znajomość numeracji i przegród ładowni statków
przewożących ładunki suche i zbiorników
zbiornikowców (N, C lub G) oraz wiedza na temat
sztauowania różnych rodzajów ładunków.
2. Wpływ rodzaju ładunku na plan rozmieszczenia, mocowania oraz stateczności.
3. Znajomość numeracji i przegród ładowni statków
przewożących ładunki suche i zbiorników
zbiornikowców (N, C lub G) oraz wiedza na temat
sztauowania różnych rodzajów ładunków.
Umiejętności:
1. Umiejętność czytania i rozumienia planów rozmieszczenia i
mocowania.
2. Umiejętność rozpoznania oznakowania towarów
niebezpiecznych zgodnie z Umową europejską
dotyczącą międzynarodowego przewozu
śródlądowymi drogami wodnymi towarów
niebezpiecznych (ADN).
2. monitorować sztauowanie i zabezpieczanie ładunku;
1. Znajomość metod sztauowania różnych ładunków
na jednostce pływającej w celu zapewnienia
bezpiecznego i efektywnego transportu.
2. Znajomość procedur mających na celu
przygotowanie jednostki pływającej do operacji
załadunku i wyładunku.
3. Umiejętność bezpiecznego stosowania procedur
załadunku i wyładunku, tj. poprzez otwieranie lub
zamykanie ładowni, pełnienie wachty na pokładzie
podczas operacji załadunku i wyładunku.
4. Umiejętność nawiązania i utrzymania skutecznej
komunikacji podczas załadunku i wyładunku.
5. Wiedza na temat wpływu ładunku na stateczność
jednostki pływającej.
6. Umiejętność monitorowania ładunku i zgłaszania
jego uszkodzenia. 2. Znać metody i sposoby układania (sztauowania) ładunków, ochrona przed ich uszkodzeniami. Wiedza:
1. Metody sztauowania różnych ładunków.
2. Procedury przygotowania statku do
załadunku i wyładunku.
3. Wpływ rozmieszczenia ładunku na
stateczność statku.
Umiejętności:
1. Otwieranie i zamykanie pokryw ładowni (kolejność) podczas pełnienia wachty przy załadunku i wyładunku.
2. Komunikacja z załadowcą i pomiędzy załogą.
3. Obserwacja ładunku w celu zabezpieczenia przed uszkodzeniem i zgłaszanie uszkodzenia ładunku.
3. rozróżnić rodzaje ładunku i ich cechy; 1. Znajomość różnych rodzajów ładunku, na przykład
drobnicy konwencjonalnej, ładunku masowego
płynnego i towarów ciężkich np.
2. Znajomość łańcucha logistycznego i transportu
multimodalnego.
3. Umiejętność przygotowania operacji na jednostce
pływającej związanych z procedurami załadunku i
wyładunku, np. łączności z lądem i przygotowania
ładowni. 3. Rozróżniać rodzaje ładunków. Wiedza:
1. Ładunki:
- masowe,
- drobnicowe,
- płynne,
- wielkogabarytowe,
- ciężkie.
2. Transport multimodalny i łańcuch logistyczny.
Umiejętności:
1. Łączność z lądem.
2. Przygotowanie ładowni.
4. korzystać z systemu balastowego; 1. Znajomość funkcji i sposobu korzystania z
systemu balastowego.
2. Umiejętność korzystania z systemu balastowego,
na przykład poprzez napełnianie lub opróżnianie
zbiorników balastowych. 4. Znać i stosować system balastowy. Wiedza:
1. Instalacja balastowa.
Umiejętności:
1. Napełnianie i opróżnianie zbiorników balastowych.
5. sprawdzić ilość ładunku; 1. Znajomość manualnych i technicznych metod
określania masy ładunku na różnych rodzajach
jednostek pływających.
2. Znajomość metod określania ilości załadowanego
lub wyładowanego ładunku.
3. Znajomość sposobu obliczania ilości ładunku
płynnego za pomocą sondowania i/lub tabel zbiorników.
4. Umiejętność odczytania znaków i podziałek
zanurzenia. 5. Znać metody i umieć sprawdzić ilość i wagę ładunku. Wiedza:
1. Określanie wagi ładunku wg zanurzenia statku (podziałki zanurzenia).
2. Świadectwo pomiarowe.
3. Liczenie ilości (sztuk) ładunku.
4. Obliczanie ilości ładunku płynnego
za pomocą sondowania i/lub tabel zbiorników.
Umiejętności:
1. Odczytywanie zanurzenia z podziałek pomiarowych.
6. pracować zgodnie z przepisami i zasadami
bezpieczeństwa pracy. 1. Znajomość zasad bezpieczeństwa pracy i
procedur obowiązujących na etapie przygotowania,
załadunku i rozładunku różnych rodzajów ładunków przewożonych przez jednostkę pływającą.
2. Umiejętność postępowania zgodnie z zasadami
bezpieczeństwa pracy i procedurami
obowiązującymi podczas załadunku i wyładunku
oraz korzystania ze środków ochrony indywidualnej i
sprzętu ratowniczego.
3. Umiejętność nawiązywania i utrzymywania
skutecznej komunikacji werbalnej i niewerbalnej ze
wszystkimi partnerami zaangażowanymi w
procedury załadunku i wyładunku.
4. Znajomość środków technicznych dotyczących
obsługi ładunków na jednostkach pływających i w
portach oraz z jednostek pływających i portów, a
także środków bezpieczeństwa pracy
obowiązujących podczas ich stosowania. 6. Znać przepisy i zasady bezpieczeństwa pracy oraz je stosować. Wiedza:
1. Przepisy i zasady bezpieczeństwa przy załadunku i wyładunku różnych rodzajów ładunków.
2. Znajomość środków technicznych do obsługi ładunków na statku i w portach oraz zasad bezpieczeństwa przy ich wykorzystywaniu.
Umiejętności:
1. Stosowanie przepisów i zasad bezpieczeństwa oraz środków ochrony osobistej podczas prac przeładunkowych.
2. Umiejętność komunikacji z partnerami w czasie przeładunków.
3.2. Marynarz musi być w stanie pomagać kierownictwu jednostki pływającej w świadczeniu usług na rzecz
pasażerów oraz udzielać bezpośredniej pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej możliwości
poruszania się zgodnie z wymogami w zakresie szkoleń oraz z instruktażem przewidzianymi w załączniku IV do
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1177/2010 (1).
Marynarz musi być w stanie:
KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI KOLUMNA 1
KOMPETENCJE KOLUMNA 2
WIEDZA I UMIEJĘTNOŚCI
1. przestrzegać przepisów i konwencji dotyczących
transportu pasażerskiego; 1. Znajomość obowiązujących przepisów i konwencji
dotyczących transportu pasażerskiego.
2. Umiejętność udzielania bezpośredniej pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej możliwości poruszania się zgodnie z wymogami w
zakresie szkoleń oraz z instruktażem przewidzianymi w załączniku IV do rozporządzenia (UE) nr 1177/2010. 1. Znać i stosować europejskie przepisy dotyczące przewozów pasażerskich.
Wiedza:
1. Znajomość obowiązujących przepisów i konwencji dotyczących transportu pasażerskiego (załącznik IV do rozporządzenia (UE) nr 1177/2010.
2. Umiejętności:
2. Umiejętność udzielania bezpośredniej pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej możliwości poruszania się zgodnie z wymogami w
zakresie szkoleń |
| Komentarze |
|
Brak dodanych komentarzy. Może czas dodać swój?
|
| Dodaj komentarz |
|
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
|
| Oceny |
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.
Brak ocen. Może czas dodać swoją?
|
|
