Czytajjc te wspomnienia , nie ukrywam ze Maniek byl swego rodzaju "Indianinem" w obcej, kamiennej twarzy. Byl, jak go pamietam, czlowiekiem wielkiej wiedzy, aczkolwiek bardzo pozytywnie kontrowersyjnym z perpektywy lat. Pani Rozalia Pawlowska ( kucharka) zawsze mowila, ze nasz "Manciu" potrzebuje kawe i "carmena" .Nastepca "kapitan" z ktorym mialem okazje jako dziecko "Mloda Gwardia" przeplynac odcinek Wroclaw-Gdansk-Wroclaw byl czlowiekiem swoistej klasy. Dzisiejsze podpieranie sie jego rzekomymi powiedzeniami, ludzi nie bedacych mu w zadnym wypadku bliskichj, jakze uwlacza godnosci tego bardzo zasluzonego dla naszej braci zeglugowej kapitanowi .PROTESTUJE i nie zgadzam sie na uzywania imienia i nazwiska oraz rzekomych slangow slownych w wypowiedziach tegoz WIELKIEGIO CZLOWIEKA....!!!! przez obecynych jego pseudo "adoratorow "

Dariusz BONK

Ślady człowieka w pamięci potomnych można przyrównać do kartek wiszącego kalendarza, które niektórzy zrywają i wyrzucają do śmieci.
Inni - a wśród nich i ja - mają manię ich kolekcjonowania. Bardzo cenię sobie zawartość tych kartek. Niejednokrotnie do nich wracam, przerzucam pożółkłe już strony - cofając czas. Ludzie pierwotni starali się budować osady w pobliżu wody. To powodowało, że byli z nią "za pan brat" bardziej niż żyjący wspólcześnie.
Jaki fakt w przeszłości zadecydował lub kto albo, co podsunęło praczłowiekowi pomysł zbudowania pierwszej prymitywnej tratwy - pozostawiam bez odpowiedzi. Moją przysłowiową tratwę nauczył mnie wyposażać Profesor Marian Rynkiewicz!
Marian Rynkiewicz alias "Maniek" był niewątpliwie postacią kultową obok innych oryginałów z tą zasadniczą różnicą, że to w jego osobie skupiły się, jako pierwsze, te pierwiastki, które odnosiły się do substancji stricte
marynarskich. Wszystko, co nastąpiło w sensie wiedzy marynarskiej później - było wtórne! To "Maniek" był tym pierwszym przewodnikiem ,przy którym, jak pionier - zdobywałem wiedzę o osprzęcie statku (poznać pioniera po strzałach w plecach jego). Statku, do którego myśl ludzka wiodła od tratwy!
W koleżeńskich rozmowach o "Mańku", jawi się wyartykułowane przez wielu przywiązanie do niego. Warto zauważyć, że przywiązanie wynika z podobieństwa; nie wynika - z pokrewieństwa.
Moja więź z "Mańkiem" nie pochodzi z osobistych z nim kontaktów czy zażyłości, bo takowych nie było. Ona bierze się z faktu, że siedziałem w pierwszm rzędzie od okna, w drugiej ławce nowego skrzydła szkoły.
Profesor Marian Rynkiewicz nie przyginał do siebie świata zjawisk, kiedy było trzeba był konsekwentny. Pozornie działał mechanicznie niczym manekin, ale w rzeczywistości kierował się prawem własnym i upodobaniem własnym - czego częstym przykładem było wisielcze poczucie humoru a potwierdzeniem kamienna twarz.
Emanacją myśli, słów oraz idei Profesora Rynkiwicza były prowadzone przez niego lekcje Wiedzy O Osprzęcie Statku.
Czy pamiętacie, co mówił i jak mówił o linie?
A mówił mniej więcej tak:
- Najmniejszym elementem liny jest włókno odpowiedniego gatunku.
Uczył, że liny mogą być:
- prawoskrętne;
- lewoskrętne.
Wypisz, wymaluj, jak w życiu! - obserwując obecne realia...
Nie planuję dorabiać legendy, że "Maniek" to płodny filozof, aczkolwiek jego sarkazm filozoficzny był powszechnie znany.
Hitem "Mańka" - był nieśmiertelny wykład na temat surowca włokienniczego!
Uczył, że:
- Włókna liści dzikiego banana, rosną na Wyspach Filipińskich, gdzie służą jako surowiec do wyrobu lin manilowych. Liny te odznaczać się miały dużą wytrzymałością, giętkością, wolno nasiąkają oraz mają dużą odporność na działanie wody morskiej.
Szczególnie woda morska oddzialywała na moją i jak sądzę waszą wyobraźnię!
Sporo czasu lekcyjnego "Maniek" poświęcał drugiemu rodzajowi lin:
- Z włókien, specjalnej odmiany "Agawy", która jak twierdził - rośnie między innymi na Kubie. Podkreślał, że wyrabia się z nich liny sizalowe, które mają nieco mniejszą wytrzymałość od lin manilowych, gdyż są mniej giętkie, szybko nasiąkają wodą - i jak uczulał nas 'Maniek" - " nie suszone - pęcznieją twardniejąc, co utrudnia manipulowanie nimi!(...)".
A czy pamiętacie, jak on to romantycznie cedził - wymawiając słowa: manilowe...sizalowe...
Oszczędzę wam czasu i nie przytoczę, czego "Maniek" uczył o linach konopnych, kokosowych, bawełnianych i drucianych (stalowych).
A teraz weźcie chłopcy kajecik i podkreślcie to wszystko - "wężykiem"!

Waldemar Mielczarek
1966 - 1971

Prof. kpt.ż.ś. ŚP Marian Rynkiewicz był postacią kultową i przeznam to z całą powagą moim zacnym Kolegom piszących o Nim swoje wspomnienia.
Tylko my znający Go tak ze Szkoły jak i ze statku szkolnego możemy w ten sposób o Nim pisać.
Ja miałem z Mańkiem jeszcze bardziej osobisty kontakt.Przez trzy lata miałem przyjemność pracować na statku szkolnym i często spotykać się z Nim osobiście.
Maniek był moim prawdziwym Przyjacielem, takim starszym przyrodnim bratem.
To właśnie On jako jedyny z załogi był na moim ślubie.
Napisałem o Nim kilka krótkich opowiadań i bardzo się cieszę, że zrobili tak samo Andrzej i Waldek.
Tylko ludzi dobrych o wielkim sercu prawdziwego Pedagoga i nuczyciela zawodu wspomina się dobrze, a takim był właśnie Maniek.
Liczę, że Waldek Mielcarek będzie częściej zamieszczał swoje opowiadania na stronie Stowarzyszenia , które są historią naszej Szkoły.
Czekamy na Twoją książkę o wielkim Technikum Żeglugi Śródlądowej jakim była ta Szkoła tamtych czasów.
Pozdrawiam